مقایسه‌ی تأثیر روش تدریس مبتنی بر ساخت و سازگرایی و روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی درس ریاضیات (1) در دانش‌آموزان پسر سال اول متوسطه شهرستان باغملک

هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه‌ی تأثیر روش‌های تدریس مبتنی بر ساخت و سازگرایی و روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی در درس ریاضیات (1) دانش‌آموزان پسر سال اول متوسطه می‌باشد. روش تحقیق در این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پسر سال اول متوسطه شهرستان باغملک در سال 87-86 می‌باشد، که تعداد 50 نفر از آنها (دو کلاس) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌یی چند مرحله‌یی انتخاب گردیدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش شامل آزمون محقق ساخته‌ی پیشرفت تحصیلی ریاضی براساس مطالب درس ریاضیات (1) و آزمون هوشی ریون می‌باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی به همراه آزمون t گروههای مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که پیشرفت تحصیلی ریاضی گروه آزمایشی که با شیوه‌ی ساخت و سازگرایی آموزش دیده بودند، نسبت به گروه گواه که به روش سنتی آموزش داده شدند، بیشتر بوده و تفاوت بین میانگین‌های آنها از نظر آماری معنی‌دار است. همچنین در 4 خرده مقیاس مهارت‌های ریاضی (مدل سازی، فرضیه سازی، استدلال و حل مسئله) دانش‌آموزان گروه آزمایش پیشرفت بهتری داشتند. در ضمن متغیر هوش دانش‌آموزان نیز کنترل گردید.